ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਜੋ ਸ਼ਿਵ (ਸ਼ੰਕਰ ਦੇਵਤੇ) ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰੇਗਾ, ਉਹ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਬੈਲ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਡਮਰੂ ਹੀ ਵਜਾਂਦਾ ਫਿਰੇਗਾ।ਜੋ ਇਸ ਮਾਤਾ ਦੇਵੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰੇਗਾ  , ਉਹ ਪੁਰਖ ਤੋਂ  ਇਸਤ੍ਰੀ ਬਣ ਕੇ ਭਟਕੇਗਾ।

ਸਿਵ ਸਿਵ ਕਰਤੇ ਜੋ ਨਰੁ ਧਿਆਵੈ ॥ਬਰਦ ਚਢੇ ਡਉਰੂ ਢਮਕਾਵੈ ॥੨॥
ਮਹਾ ਮਾਈ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰੈ ॥ ਨਰ ਸੈ ਨਾਰਿ ਹੋਇ ਅਉਤਰੈ ॥੩॥ ਅੰਕ 874

ਗਿਆਨੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਜਰਾ ਅਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੀ "ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰ ਨਾਮ ਮਾਲਾ" ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੈ ਤੋਂ ਉਲਟ, ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹ ਲਵੋ -
ਕਾਲਕੂਟ ਕਹਿ ਕਸ਼ਟ ਕਰਿ ਸ਼ਿਵ ਕੰਠੀਅਹਿ ਉਚਾਰ ॥ ਧਰ ਪਦ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨੀਐ ਜਾਨੁ ਬਾਨ ਨਿਰਧਾਰ ॥੧੩੩॥
ਕਾਲਕੂਟ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈ ਕੇ ਬਹੁਤ ਉਦਮ ਕਰਕੇ ਸ਼ੰਕਰ ਦਾ ਨਾਮ ਬੋਲ। ਇਸ ਪਦ ਦਾ ਬਖਿਆਨ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਬਾਨ (ਤੀਰ) ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾਂ ਵਿਅਰਥ ਹੈ। ਭਲਾ ਕੀ ਸਿੱਖ ਯੋਧੇ,  ਯੁਧ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਲੜਨ ਵੇਲੇ ਸ਼ੰਕਰ ਦੇਵਤੇ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਦਾ ਤੀਰ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਤੇ ਵਜਦਾ ਸੀ ?

ਸ਼ਿਵ ਕੋ ਨਾਮ ਉਚਾਰਿ ਕੈ ਕੰਠੀ ਪਦ ਪੁਨਿ ਦੇਹੁ ॥ ਪੁਨ ਧਰ ਸ਼ਬਦ ਬਖਾਨੀਐ ਨਾਮ ਬਾਨ ਲਖਿ ਲੇਹੁ ॥੧੩੪॥
ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਪੰਨਾ  723

ਕਾਲਕੂਟ =ਮੌਤ ਦਾ ਸਮਾਂ/ਦੇਵਤਾ     ਸ਼ਿਵ ਕੰਠੀਅਹਿ ਉਚਾਰ - ਅਪਣੇ ਕੰਠ ਤੋਂ ਸ਼ਿਵ ਬੋਲ ,    ਸ਼ਿਵ ਕੋ ਨਾਮ ਉਚਾਰਿ   - ਸ਼ੰਕਰ ਦੇਵਤੇ ਦਾ ਨਾਮ ਉਚਾਰ 

ਗਿਆਨੀ ਜੀ, ਕਹਿ ਦਿਉ ਇਹ "ਸ਼ੰਕਰ ਦੇਵਤਾ" ਵੀ ਤੁਹਾਡਾ ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਹੈ? ਇਸ ਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ "ਸ਼ਿਵਾ" ਕੋਲੋਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਰ ਮੰਗਦੇ ਨਹੀਂ ਥਕਦੇ "ਦੇਹ ਸ਼ਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹੇ ਇਹ ਹੈ..."। ਅਗੇ ਪਤਾ ਲਗ ਜਾਏਗਾ ਕਿ "ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰ ਨਾਮ ਮਾਲਾ" ਹੈ, ਕਿ ਇਹ "ਬਿਪਰ ਨਾਮ ਮਾਲਾ" ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਤੁਸੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੋ।

ਗਿਆਨੀ ਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਗਲ ਹੁਣ ਬਾਦ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਨਾਂ ਅਖੌਤੀ ਰਾਗੀਆਂ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵਿੱਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਰਚਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕੁ ਲਾਈਨਾਂ ਰੱਟੀਆਂ ਹੋਈਆ ਨੇ। ਇਸ ਰਚਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁਡਲੀਆਂ ਦੋ ਪੌੜ੍ਹੀਆਂ ਇਹ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅਤੇ ਤੀਸਰੇ ਬੰਦ ਤੋਂ, ਇਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਦ, ਜਿਥੇ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆ ਦੇ ਨਾਂ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਰਚਨਾਂ ਦੇ ਉਹ ਬੰਦ ਹੀ ਤਾਂ ਇਸ ਰਚਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਭੇਦ ਖੋਲ ਦੇਂਦੇ ਹਨ । 

ਅਸ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਖੰਡੋ ਖੜਗ ਤੁਪਕ ਤਬਰ ਅਰੁ ਤੀਰ ॥ ਸੈਫ ਸਰੋਹੀ ਸੈਹਥੀ ਯਹੈ ਹਮਾਰੈ ਪੀਰ ॥੩॥
ਤੀਰ ਤੁਹੀ ਸੈਹਥੀ ਤੁਹੀ ਤੁਹੀ ਤਬਰ ਤਲਵਾਰ ॥ ਨਾਮ ਤਿਹਾਰੋ ਜੋ ਜਪੈ ਭਏ ਸਿੰਧ ਭਵ ਪਾਰ ॥੪॥
ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ, ਇਨਾਂ ਵਚਾਰਿਆ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ, ਕੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਇਕ ਤਾਂ ਇਹ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਕਦੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਤਾਂ ਉਹ ਹੀ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ,  ਜੋ ਅਪਣੇ ਸੀਨਿਯਰ ਰਾਗੀਆਂ ਕੋਲੋਂ ਸੁਣਦਾ ਆਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਅਪਣੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਕਾਰਣ ਤਾਲ ਪੂਰਦੇ ਨੇ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਰਾਗੀ ਇਸ ਕੱਚੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਅਸ਼ਲੀਲ ਸਾਬਿਤ ਕਰਣ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਨੇ। ਇਹ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਹਚਾਰਕ ਨੇ  ਕਿ ਇਸ ਕੂੜ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ? 

ਧਰਮਰਾਜ ਧਰਮਜ ਉਚਰਿ  ਬੰਧੁ ਸ਼ਬਦ ਪੁਨ ਦੇਹੁ ॥ ਸੂਤਰਿ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨੀਐ ਨਾਮ ਬਾਨ ਲਖ ਲੇਹੁ ॥੧੭੦॥
 

ਕਾਲਜ ਧਰਮਜ ਸੱਲ ਰਿਪੁ ਕਹਿ  ਪਦ ਬੰਧੁ ਬਖਾਨ ॥ ਸੂਤਰਿ ਬਹੁਰਿ ਬਖਾਨੀਐ ਸਭ ਸਰ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੧੭੧॥
ਬਈ ਵਸਤ ਪਦ ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਹਿ  ਪੁਨਿ ਸਤੁ ਸ਼ਬਦ ਬਖਾਨਿ ॥ ਬੰਧੁ ਉਚਰਿ ਸੂਤਰਿ ਉਚਸਿਭ ਸਰ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੧੭੨॥
ਪ੍ਰਿਥਮ ਸੂਰਜ ਕੇ ਨਾਮ ਲੈ   ਬਹੁਰ ਪੁਤ੍ਰ ਪਦ ਭਾਖ ॥ ਅਨੁਜ ਉਚਰ ਸੂਤਰਿ ਉਚਰਿ ਨਾਮ ਬਾਨ ਲਖ ਰਾਖ ॥੧੭੩॥
ਕਾਲਿੰਦ੍ਰੀ ਕੋ ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਹਿ   ਪੁਨ ਪਦ ਅਨੁਜ ਬਖਾਨ ॥ ਤਨੁਜ ਉਚਰ ਅਨੁਜਾਗ੍ਰ ਕਹਿ ਸਰ ਕੇ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੧੭੪॥
 

ਜਮਨਾ ਕਾਲਿੰਦ੍ਰੀ ਅਨੁਜ ਕਹਿ    ਸੁਤ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥ ਅਨੁਜ ਉਚਰਿ ਸੂਤਰਿ ਉਚਰਿ ਸਰ ਕੇ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੧੭੫॥
ਪੰਡੁ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੁਰ ਰਾਜ ਭਨਿ  ਬਹੁਰ ਅਨੁਜ ਪਦੁ ਦੇਹੁ ॥ ਸੁਤ ਉਚਾਰਿ ਅੰਤ ਅਰਿ ਉਚਰਿ ਨਾਮ ਬਾਨ ਲਖ ਲੇਹੁ ॥੧੭੬॥
ਨੁਕਲ ਬੰਧੁ ਸਹਿਦੇਵ ਅਨੁਜ ਕਹਿ   ਪਦ ਬੰਧ ਉਚਾਰ ॥ ਸੁਤ ਆਦਿ ਅੰਤ ਅਰਿ ਉਚਰੁ ਸਰ ਕੇ ਨਾਮ ਬਿਚਾਰ ॥੧੭੮॥
ਜਾਗ ਸੇਨਿ ਕੋ ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਹਿ ਪਤਿ ਪਦ ਬਹੁਰ ਉਚਾਰ ॥ ਅਨੁਜ ਆਦਿ ਸੂਤਾਂਤ ਅਰਿ ਸਭ ਸਰੁ ਨਾਮ ਅਪਾਰ ॥੧੭੯॥
ਮਾਦ੍ਰੀ ਸ਼ਬਦ ਪ੍ਰਿਥਮੇ ਕਹੋ ਸੁਤ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਅੱਗ੍ਰ ਅਨੁਜ ਸੂਤਰਿ ਉਚਰਿ ਸਰ ਕੇ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੧੮੬॥
ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਕੋ ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਹਿ ਅਰਿ ਪਦ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਸਕਲ ਨਾਮ ਸ੍ਰੀ ਬਾਨ ਕੇ ਲੀਜਹੁ ਚਤੁਰ ਪਛਾਨ ॥੧੮੭॥
ਪ੍ਰਿਥਮ ਜਟਾਯੁ ਬਖਾਨ ਕੈ ਅਰਿ ਪਦ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਰਿਪੁ ਪਦ ਬਹੁਰਿ ਉਚਾਰੀਐ ਸਰ ਕੇ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੧੮੯॥
ਰਾਵਨ ਰਿਜਸਰ ਪ੍ਰਿਥਮ ਭਨਿ ਅੰਤ ਸ਼ਬਦ ਅਰਿ ਦੇਹੁ ॥  ਸਕਲ ਨਾਮ ਸ੍ਰੀ ਬਾਨ ਕੇ ਚੀਨ ਚਤੁਰ ਚਿਤ ਲੇਹੁ ॥੧੯੦॥
ਪ੍ਰਿਥਮ ਮੇਘ ਕੇ ਨਾਮ ਲੈ ਅੰਤ ਸ਼ਬਦ ਪੁਨਿ ਦੇਹੁ ॥  ਪਿਤਾ ਉਚਰ ਅਰਿ ਸ਼ਬਦ ਕਹੁ ਨਾਮ ਬਾਨ ਲਖ ਲੇਹੁ ॥੧੯੧॥
ਧਾਰਾਧਰ ਪਦ ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਹਿ ਧੁਨਿ ਪਦ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਪਿਤ ਕਹਿ ਅਰਿ ਸ਼ਬਦੋ ਉਚਰਿ ਨਾਮ ਬਾਨ ਕੇ ਜਾਨ ॥੧੯੪॥
ਘਨ ਸੁਤ ਪ੍ਰਿਥਮ ਬਖਾਨ ਕੈ ਧਰ ਪੁਨ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਤਾਤ ਉਚਰ ਅਰਿ ਉਚਰੀਯੈ ਸਰ ਕੇ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੨੦੧॥
ਨੀਰਦ ਪ੍ਰਿਥਮ ਉਚਾਰ ਕੈ ਧਨ ਪਦ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਪਿਤ ਕਹਿ ਅਰਿ ਕਹਿ ਬਾਨ ਕੇ ਲੀਜਹੁ ਨਾਮ ਪਛਾਨ ॥੨੦੪॥
ਮਕਰ ਸ਼ਬਦ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਉਚਰਿ ਚਖੁ ਪਦ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਸਭੈ ਨਾਮ ਸ੍ਰੀ ਬਾਨ ਕੇ ਲੀਜੋ ਚਤੁਰ ਪਛਾਨ ॥੨੦੮॥
ਮਹਾਂਰੁਦ੍ਰ ਅਰਿ ਧੁਜ ਉਚਰਿ ਪੁਨਿ ਪਦ ਨੇਤ੍ਰ ਬਖਾਨ ॥  ਅਰਿ ਕਹਿ ਸਭ ਸ੍ਰੀ ਬਾਨ ਕੇ ਨਾਮ ਹ੍ਰਿਦੈ ਪਹਿਚਾਨ ॥੨੧੭॥

ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਂਤਕ ਅਰਿ ਕੇਤ ਕਹਿ ਚਖ ਅਰਿ ਬਹੁਰ ਉਚਾਰ ॥  ਨਾਮ ਸਕਲ ਏ ਬਾਨ ਕੇ ਲੀਜਹੁ ਸੁ ਕਬਿ ਸੁਧਾਰ ॥੨੧੮॥
 

ਕਾਰਤਕੇਅ ਪਿਤੁ ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਹਿ ਅਰਿ ਧੁਜ ਨੇਤ੍ਰ ਬਖਾਨ ॥  ਅਰਿ ਪਦ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨੀਐ ਨਾਮ ਬਾਨ ਪਹਿਚਾਨ ॥੨੧੯॥
 

ਪ੍ਰਿਥਮ ਪਿਨਾਕੀ ਪਾਨ ਕਹਿ ਰਿਪ ਧੁਜ ਚਖਿ ਪੁਨਿ ਦੇਹੁ ॥  ਸਕਲ ਨਾਮ ਸ੍ਰੀ ਬਾਨ ਕੇ ਚੀਨ ਚਤੁਰ ਚਿਤ ਲੇਹੁ ॥੨੨੩॥
 

ਕੁੰਭਕਰਨ ਪਦ ਆਦਿ ਕਹਿ ਅਰਦਨ ਬਹੁਰ ਬਖਾਨ ॥  ਸਕਲ ਨਾਮ ਸ੍ਰੀ ਬਾਨ ਕੇ ਚਤੁਰ ਚਿੱਤ ਮੈ ਜਾਨ ॥੨੩੦॥
 

ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਪੰਨਾ ਨੰਬਰ 717 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 731

ਗਿਆਨੀ ਜੀ ਦੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਤਾਂ, ਇਨਾਂ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆ ਨੂੰ ਪੂਜਣ ਲਈ ਹੀ ਕਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਾਰੀ  "ਸ਼ਸ਼ਤਰ ਨਾਮ ਮਾਲਾ" ਵਿੱਚ ਇਹੀ ਕੁਝ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਮ ਦੀ ਗਲ ਇਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਆਉ, ਹੁਣ ਇਹ ਸਾਰੇ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤੇ ਅਤੇ ਪਾਤਰ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਲਈਏ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਕੁ ਪੰਗਤੀਆਂ  ਵਿੱਚ ਪੜ੍ ਆਏ ਹਾਂ। ਇਸ ਰਚਨਾਂ ਮੁਤਾਬਿਕ  ਇਨਾਂ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਅਤੇ ਇਨਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਣ ਨਾਲ ਹੀ ਅਸੀਂ ਚਕ੍ਰ, ਬਾਨ ਅਤੇ ਸੈਹਥੀ ਵਰਗੇ ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰ ਚਲਾਉਣ ਵਿਚ ਮਾਹਿਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਵਰਨਾਂ ਨਹੀਂ ।

ਭੂਤਾਂਤਕ, ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਤੀ, ਸ੍ਰੀ ਭਵਾਨੀ, ਕਾਲਕੂਟ, ਜਮ, ਸ਼ਕਤਿ, ਸੁਭਟ, ਸਨਾਹ, ਯਸਟੀਸ਼ਰ, ਲਛਮਨ, ਘਟੋਤਕਚ, ਬਿਸ਼ਨ, ਮੁਰ, ਨਰਕਾਸੁਰ, ਕਿਸ਼ਨ, ਬਿਸ਼ਨ, ਬੱਜ੍ਰ ਅਨੁਜ, ਗਿਰਧਰ, ਕਾਲੀ ਨਥੀਆ, ਕੰਸ ਕੇਸਿਹਾ, ਬਕੀ ਬਕਾਸੁਰ, ਅਘਨਾਸਨ ਅਘਹਾ, ਸ੍ਰੀ ਉਪੇਂਦ੍ਰ, ਸੁਭਟੰ, ਚੰਦ੍ਰ, ਪਸੁਪਤਿ, ਬਿਸ, ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਰਨ, ਅਰਜੁਨ, ਪਵਨ  ਸੁਤ (ਹਨੂਮਾਨ), ਸ਼ਿਵ, ਹਲਧਰ, ਬਾਰ, ਅਗਨ, ਭੀਮ, ਸੂਰਜ, ਕਾਲਿੰਦ੍ਰੀ, ਗੰਗਾ ਗਿਰਜਾ, ਦੁਰਜੋਧਨ, ਨੀਲਾਂਬਰ, ਅੰਧ ਸੁਤਨ (ਅਨ੍ਹੈ ਦਾ ਪੁਤੱਰ), ਦੁੱਸਾਸਨ, ਭੀਖਮ ਸ਼ਾਂਤਨੁ ਸੁਤ, ਦਸਲਾ ਕਰਭਿਖ, ਨਾਕਾਲੇ ਸਰਿਤੇਸਰੀ, ਗਾਂਗੇਯ  (ਗੰਗਾ ਨਦੀ), ਭਾਰਦ੍ਵਾਜ, ਕੁੰਭਕਰਨ,  ਪਿਨਾਕੀ, ਕਾਰਤਕੇਅ, ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਂਤਕ, ਮਹਾਂਰੁਦ੍ਰ, ਧੁਜ (ਸ਼੍ਰੀ ਅਸਿ ਧੁਜ), ਮਕਰ, ਨੀਰਦ, ਸੁਗ੍ਰੀਵ, ਮਾਦ੍ਰੀ, ਪੰਡੁ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੁਰ ਰਾਜ,  ਧਾਰਾਧਰ ਪਦ, ਜਾਗ ਸੇਨਿ, ਧਰਮਰਾਜ, ਨੁਕਲ, ਸਹਿਦੇਵ, ਜਟਾਯੁ, ਘਨ ਸੁਤ, ਨਾਕਾਲੇ ਸਰਿਤੇਸਰੀ।

ਉਏ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥੀਉ!  ਭਲਾ ਹੋ ਜਾਏ ਤੁਹਾਡਾ! ਹੁਣ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਪੂਰੀ ਬਟਾਲੀਅਨ ਦਾ ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰੀਏ? ਗਿਆਨੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਹੁਣ ਜਰਾ ਇਹ ਦਸੋ ਕਿ, ਅਸੀਂ ਇਕ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਪੂਜਣਾ ਹੈ?  ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਅਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਸਾਉਣਾਂ ਹੈ, ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਦਸੇ ਇਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਜਣਾ ਹੈ? ਅਸੀਂ ਅਪਣੇ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਤੇ ਚਲੀਏ,  ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਇਸ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਨੂੰ ਮੰਨੀਏ ?

ਅੱਜ ਇਸੇ "ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਨਾਮ ਮਾਲਾ" ਕਰਕੇ ਹੀ ਸਾਡੇ ਇਕ ਤਖਤ,  ਹਜੂਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਇਨਾਂ ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਕ ਵਖਰਾ ਕਮਰਾ ਜਿਸਨੂੰ ਇਹ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥੀਏ "ਸੱਚਖੰਡ" ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰਦ  ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਦਾ ਭੋਗ ਲਗਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।ਬਕਰਾ ਮਾਰ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਖੂਨ ਦਾ ਤਿਲਕ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ   ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸਨਾਨ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,  ਅਤੇ ਟੱਲ ਆਦਿਕ ਖੜਕਾਏ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋ ਰਾਏ ਨਹੀਂ , ਕਿ ਸਿੱਖ ਇਕ ਯੋਧਾ ਹੈ,  ਅਤੇ ਯੋਧਾਂ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਣ  ਹਰ ਸਿੱਖ ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ,  ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ , ਉਨਾਂ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ,  ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ "ੴ" ਨੂੰ ਭੁਲ ਕੇ ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਾਂ ਦੀ ਉਸਤਤਿ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਵੇ।  ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੇੜ੍ਹਾ ਮਾਂ ਪਿਉ ਹੈ ਜੋ ਅਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਮਨਾਂ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ ? ਇਨਾਂ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਅਪਣਾਂ ਸਿੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਲੂੰਗੀ  ਅਤੇ ਮੂਹ ਤੇ ਇਕ ਪਰਨਾਂ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ,  ਕੇਸਾਧਾਰੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪੁਜਾਰੀ ਹੀ ਉਥੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਕੀ ਇਹ ਹੀ  ਹੈ  ਸਿੱਖੀ ? ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦਾ ਤੇ ਫੁਰਮਾਨ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਗੁਰੂ ਤੇ ਆਪ ਅਪਣੇ ਸਿੱਖ ਨੂੰ ਅਗੇ ਹੋ ਕੇ ਲੈੰਦਾ ਹੈ। ਆਪ ਉਠ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਕਾਰਜ ਪੂਰੇ ਕਰਦਾ ਹੈ। 

ਅਪੁਨੇ ਸੇਵਕ ਕੀ ਆਪੇ ਰਾਖੈ ਆਪੇ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥ ਜਹ ਜਹ ਕਾਜ ਕਿਰਤਿ ਸੇਵਕ ਕੀ ਤਹਾ ਤਹਾ ਉਠਿ ਧਾਵੈ ॥੧॥ 
ਸੇਵਕ ਕਉ ਨਿਕਟੀ ਹੋਇ ਦਿਖਾਵੈ ॥  ਜੋ ਜੋ ਕਹੈ ਠਾਕੁਰ ਪਹਿ ਸੇਵਕੁ ਤਤਕਾਲ ਹੋਇ ਆਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਅੰਕ 403

ਖਾਲਸਾ ਜੀ ਜਾਗੋ! ਇਨਾਂ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਗਿਣੀਆਂ ਚੁਣੀਆਂ ਪੰਗਤੀਆਂ , ਅਪਣੇ ਮਤਲਬ ਦੀਆਂ ਕਡ੍ਹ ਲਈਆਂ  ਹੋਈਆਂ ਨੇ, ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਅਪਣੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ,  ਅਤੇ ਇਹ ਪ੍ਰਚਾਰਦੇ ਨੇ ਕਿ  ਇਹ "ਦਸਮ ਦੀ ਬਾਣੀ" ਹੈ। ਲੇਕਿਨ ਹਕੀਕਤ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਹੈ। ਸਾਰਾ "ਬਚਿਤੱਰ ਨਾਟਕ" ਪੜ੍ਹਨ ਤੇ ਇਹ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਾਕਈ ਹੀ "ਬਚਿਤੱਰ ਜਿਹਾ ਨਾਟਕ" ਹੈ,  ਜਿਸਦਾ ਕੋਈ ਸਿਧਾਂਤ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾ ਗੁਰੁ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜਿ ਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਕਿਤੇ ਵੀ ਮੇਲ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ। ਬਚਿਤੱਰ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੀ ਇਹ  ਹੂੰਦਾ ਹੈ "ਅਜੀਬੋ ਗਰੀਬ", ਜੋ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਘਟਿਤ ਨਾਂ ਹੂੰਦਾ ਹੋਵੇ । ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵੇਖਣ ਸੁਨਣ ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਆਂਉਦਾ ਹੋਵੇ। ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਜੀਵਨ ਜਾਚ ਹੈ,  ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਇਹ ਸਾਡੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਰਚਿਆ ਗ੍ਰੰਥ ਹੈ। ਇਹ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਮਤਿ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਸਿਧਾਤਾਂ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜ ਕੇ ਬਿਪਰਵਾਦੀ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆਂ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੀ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੈ ।

ਇੰਦਰਜੀਤ ਸਿੰਘ, ਕਾਨਪੁਰ