ਵੈਸੇ ਵੀ ਇਹ ਰਚਨਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਇਹ ਤਾਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਗ੍ਰੰਥ "ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਰਕੰਡੇ ਪੁਰਾਨ" ਤੋਂ 'ਕਾਪੀ ਪੇਸਟ' ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਹਿ ਕੇ ਤੁਸੀ "ਗੁਰਮਤਿ ਵਿਰੋਧੀ" ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਲਿਖੀ ਇਹ ਪੰਗਤੀ ਵੀ ਪੜ੍ਹ ਲਵੋ, ਜੋ ਵਾਰ ਵਾਰ, ਇਸ ਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹੈ:

ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਰਕੰਡੇ ਪੁਰਾਨੇ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਉਕਤ ਬਿਲਾਸ ਮਧੁ ਕੈਟਭ ਬਧਹਿ ਪ੍ਰਥਮ ਧਯਾਇ ॥1॥ ਪੰਨਾ ਨੰ. 75

ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਉਕਤਿ ਬਿਲਾਸ" ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਪੌੜ੍ਹੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਜਿਕਰ ਇਥੇ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਪੌੜ੍ਹੀਆਂ ਹੀ ਇਸ ਪੁਰੀ ਰਚਨਾ ਦੀ ਬਖੀਆਂ ਉਧੇੜਨ ਲਈ ਕਾਫੀ ਹਨ। ਤਖਤ ਹਜੂਰ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਪਟਨਾ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਅਲਾਵਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਥਾਲ ਵਿੱਚ ਜੋਤਾਂ ਜਗਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਆਰਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਆਰਤੀ ਗੁਰਮੱਤ ਦਾ ਘੋਰ ਅਪਮਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਇਸ ਕਰਮਕਾਂਡ ਨੂੰ ਕਰਕੇ, ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ "ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ" ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ "ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ" ਜਾਂ "ਦੇਹ ਪੂਜਾ" ਵਿਚ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਪੰਗਤੀਆਂ ਉਸ ਵ੍ਰਿਤਾਂਤ ਲਈ ਕਵੀ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੁਰਗਾ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਇੰਦਰ ਦੇਵਤਾ, ਜਿੱਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਕੇ, ਅਪਣੇ ਖੁੱਸੇ ਹੋਏ ਰਾਜ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨਜਾਰਾ ਦੁਰਗਾ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦਾ ਵ੍ਰਿਤਾਂਤ ਹੈ। ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਅਪਣੀ ਰੋਜ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਆਰਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਕੇ, ਸਿੱਖ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।

ਸੰਖਨ* ਕੀ ਧੁਨ ਘੰਟਨ* ਕੀ ਕਰਿ ਫੂਲਨ ਕੀ ਬਰਖਾ ਬਰਖਾਵੈਂ ॥
ਆਰਤੀ ਕੋਟਿ ਕਰੈ ਸੁਰ ਸੁੰਦਰ ਪੇਖ ਪੁਰੰਦਰ* ਕੇ ਬਲਿ ਜਾਵੈਂ ॥
ਦਾਨਤਿ ਦੱਛਨ ਦੈ ਕੈ ਪ੍ਰਦੱਛਨ ਭਾਲ ਮੈ ਕੁੰਕਮ ਅੱਛਤ ਲਾਵੈਂ ॥
ਹੋਤ ਕੁਲਾਹਲ* ਦੇਵ ਪੁਰੀ* ਮਿਲਿ ਦੇਵਨ ਕੇ ਕੁਲਿ* ਮੰਗਲ ਗਾਵੈਂ ॥੫੫॥ ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗਰੰਥ : ਪੰਨਾ 79

*ਪੁਰੰਦਰ= ਇੰਦਰ ਦੇਵਤਾ ,*ਦੇਵ ਪੁਰੀ = ਇੰਦਰ ਦਾ ਰਾਜ, *ਦੇਵਨ ਕੇ ਕੁਲਿ = ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ, *ਸੰਖਨ=ਸ਼ੰਖ, ਘੁੱਗੂ, *ਘੰਟਨ = ਟੱਲ, ਘੰਟੀਆਂ, ਕੋਲਾਹਲ = ਸ਼ੋਰ, ਰੌਲਾ

ਗਿਆਨੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਜੀ! ਸਿੱਖ ਰਹਿਤ ਮਰਿਯਾਦਾ ਵਿੱਚ ਘੰਟੀਆਂ ਅਤੇ ਘੜਿਆਲ ਗੁਰੂ ਦੀ ਹਜੂਰੀ ਵਿੱਚ ਵਜਾਣੇ ਮਨਾ ਹਨ। ਹਿੰਦੂ ਮਤ ਅਨੁਸਾਰ ਮੰਦਿਰਾਂ ਵਿਚ "ਸ਼ੰਖ" ਅਤੇ "ਘੰਟੇ" ਵਜਾਉਣ ਦੀ ਪ੍ਰਥਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦੇਵਤੇ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਵਲ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨ, ਜਾਂ ਉਸਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ੰਖ ਅਤੇ ਘੰਟੀਆਂ ਉਹ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸ਼ੰਖ ਦੀ ਇਸ ਆਵਾਜ ਨੂੰ "ਸ਼ੰਖ ਨਾਦ" ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਹਿੰਦੂ ਮਤ ਵਿਚ ਇਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਯੁੱਧ ਦਾ ਆਗਾਜ ਜਾਂ ਜਿੱਤ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਜੂਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਘੰਟੀਆਂ ਅਤੇ ਘੜਿਆਲ ਕਿਉਂ ਵਜਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ? ਜੇ ਇਹ ਸਭ ਨਾਂ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਦਾ ਇਹ ਤਖਤ, ਇਕ ਮੰਦਿਰ ਕਿਵੇਂ ਲਗੇਗਾ? ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਸ਼ਸ਼ਤ੍ਰਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ। ਸਾਡੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅਗਿਆਨਤਾ ਅਤੇ ਸੁੱਤੀ ਹੋਈ ਚੇਤਨਾਂ ਨੇ ਬਿਪਰ ਦੀ ਇਸ ਸਾਜਿਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਆਰਤੀ ਵਿੱਚ ਇਨਾਂ ਤੁਕਾਂ ਨੂੰ ਕਦੋਂ ਅਤੇ ਕਿਸਨੇ ਜੋੜਿਆ? ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ।

ਉਸ ਆਰਤੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਇਸ ਕੱਚੀ ਬਾਣੀ ਬਾਰੇ ਸੰਖੇਪ ਵਿਚ ਗਲ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ। ਆਰਤੀ ਵਿੱਚ ਇਨਾਂ ਤੁਕਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਚਲ ਜਾਵੇਗਾ, ਕਿ ਇਹ ਤੁਕਾਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਉਹ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਆਰਤੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ "ਦੁਰਗਾ ਦੇਵੀ" ਦੀ ਆਰਤੀ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ। ਇਸ ਲਈ ਇਨਾਂ ਤੁਕਾਂ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਕੁੱਝ ਪੌੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਹੀ ਸਮਝ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਦੇਵੀ ਦੁਰਗਾ ਦੀ ਉਸਤੱਤ ਵਿਚ ਦੇਵਤੇ ਕੀ ਗਾਇਨ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ। ਸੰਖਨ* ਕੀ ਧੁਨ ਘੰਟਨ* ਕੀ ਕਰਿ ਫੂਲਨ ਕੀ ਬਰਖਾ ਬਰਖਾਵੈਂ ॥

ਇਹ "ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ" ਦੀ 55 ਵੀਂ ਪੌੜ੍ਹੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀ ਢੋਲਕੀਆਂ ਚਿਮਟੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਗਾਂਉਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਰਚਨਾਂ ਜੋ ਮਾਰਕੰਡੇ ਪੁਰਾਨ ਦਾ ਉਤਾਰਾ ਹੈ, ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੀ "ਦੁਰਗਾ ਉਸਤਤਿ " ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਨਾ ਤਾਂ ਆਰਤੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਰਾਗੀ ਇਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ। ਲੇਕਿਨ ਸਾਡੇ ਗਿਆਨੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੁਸੀ ਇਸਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕੀ "ਮਾਰਕੰਡੇ ਪੁਰਾਨ" ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਹੀ ਲਿਖਿਆ ਸੀ? ਵੇਸੇ ਤਾਂ ਇਸ ਰਚਨਾ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ "ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ" ਹੀ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕੱਸਵਟੀ 'ਤੇ ਫੇਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਤੁਸੀ ਅਪਣੀ ਤਕਰੀਰ ਵਿੱਚ ਜੇ ਇਸਨੂੰ "ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ" ਦਾ ਦਰਜਾ ਦੇ ਦਿਤਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਖੰਡਨ ਕਰਨਾਂ ਵੀ ਬੇਹਦ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ
ੴ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹ ॥
ਅਥ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਚਰਿਤ੍ਰ ਉਕਤਿ ਬਿਲਾਸ ॥
ਸ੍ਵੈਯਾ ॥ ਆਦਿ ਅਪਾਰ ਅਲੇਖ ਅਨੰਤ ਅਕਾਲ ਅਭੇਖ ਅਲੱਖ ਅਨਾਸਾ ॥ ਕੈ ਸਿਵ ਸਕਤ ਦਏ ਸ੍ਰੁਤਿ ਚਾਰ ਰਜੋ ਤਮ ਸੱਤ ਤਿਹੂ ਪੁਰ ਬਾਸਾ ॥
ਦਿਉਸ ਨਿਸਾ ਸਸਿ ਸੂਰ ਕੈ ਦੀਪ ਸੁ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਰਚੀ ਪੰਚ ਤੱਤ ਪ੍ਰਕਾਸਾ ॥ ਬੈਰ ਬਢਾਇ ਲਰਾਇ ਸੁਰਾਸੁਰ ਆਪਹਿ ਦੇਖਤ ਬੈਠ ਤਮਾਸਾ ॥੧॥

ਦੋਹਰਾ ॥ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਿੰਧ ਤੁਮਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਜੋ ਕਛੁ ਮੋ ਪਰਿ ਹੋਇ ॥ ਰਚੋ ਚੰਡਕਾ ਕੀ ਕਥਾ ਬਾਣੀ ਸੁਭ ਸਭ ਹੋਇ ॥੨॥
ਜੋਤ ਜਗਮਗੈ ਜਗਤਿ ਮੈ ਚੰਡ ਚਮੁੰਡ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥ ਭੁਜ ਦੰਡਨ ਦੰਡਨਿ ਅਸੁਰ ਮੰਡਨ ਭੁਇ ਨਵ ਖੰਡ ॥੩॥