ਗੁਰਮਤਿ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਟੱਪ ਕੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਵਾਦ ਦੀ ਬੁੱਕਲ਼ ਵਿੱਚ ਜਾ
ਰਿਹਾ ਹੈ ਇਹ ਗੁਰਦੁਆਰਾ। ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਲਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮਿਤੀ 5 ਨਵੰਬਰ,
2016 ਨੂੰ ਇੱਕ ਰਾਗੀ ਜਥਾ ਮਿਲ਼ਗੋਭਾ "ਆਸਾ ਕੀ ਵਾਰ" ਦੇ ਕੀਰਤਨ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਭਰਦਿਆਂ ਬੜੀ
ਹੀ ਮਸਤੀ ਵਿੱਚ ਨੀਲੀਆਂ ਪੱਗਾਂ ਬੰਨ੍ਹ ਗਾਤਰੇ ਪਾਈ ਇਕ ਰਚਨਾ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇਹ ਰਚਨਾ ਮੂੰਹ ਪਾੜ-ਪਾੜ ਕੇ ਰਾਗੀ ਜਥੇ
ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਲਿਖਾਰੀ ਨੇ ਸ਼ਿਵ ਜੀ ਦੀ ਪਤਨੀ ਪਾਰਬਤੀ ਦੁਰਗਾ ਮਾਈ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵਰ
ਮੰਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮੈਦਾਨੇ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਜੂਝਦਾ ਹੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਕਰੇ, ਐਵੇਂ ਘਰ ਬੈਠਾ
ਹੀ ਨਾ ਪ੍ਰਾਣ ਤਿਆਗ ਦੇਵੇ। ਰਚਨਾ ਦੀ ਸਮਝ ਰਾਗੀ ਜਥੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ
ਇਸ ਨੂੰ ਗਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਾਗੀ ਜਥੇ ਨੂੰ ਸਮਝ ਤਾਂ ਹੀ ਆਉਂਦੀ, ਜੇ ਉਸ ਨੇ ‘ਚੰਡੀ
ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਉਕਤਿ ਬਿਲਾਸ’ ਰਚਨਾ ਦੇ ਅਰਥ ਆਪ ਪੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ। ਅਰਥ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਵੀ
ਰਾਗੀਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ? ਕਿਹੜਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿੰਤੂ ਪ੍ਰੰਤੂ ਕਰਨਾ ਹੈ? ਸ਼੍ਰੋਤਿਆਂ ਨੇ
ਵਾਹ-ਵਾਹ ਤੇ ਵਾਹ-ਵਾਹ ਕਰ ਹੀ ਦੇਣੀ ਹੈ। ਰਾਗੀਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਮੱਖੀ ਉੱਤੇ ਮੱਖੀ ਮਾਰਨੀ ਹੀ
ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਅਜਿਹੇ ਰਾਗੀਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਕੀਰਤਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਖ਼ੌਲ ਹੀ ਬਣਾ ਕੇ
ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਕੀਰਤਨ ਤਾਂ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਕਰਨਾ
ਸੀ, ਪਰ ਰਾਗੀ ਉਲ਼ਟੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਵਾਦੀ ਰਾਹੇ ਪੈ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਬੈਠਦੇ ਤਾਂ ਸੱਚੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ
ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਪਰ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਦੁਰਗਾ ਮਾਈ - ਪਾਰਬਤੀ
ਦੀਆਂ ਹੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ, ਕੋਈ ਬਾਦਿਸ਼ਾਹ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਬੈਠ ਕੇ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਉਸ ਉੱਤੇ
ਹ਼ਮਲਾਵਰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਰਾਜੇ ਦੀਆਂ ਹੀ ਕਰੀ ਜਾਵੇ। ਰਾਗੀ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ:
ਸ੍ਵੈਯਾ ॥ (ਸਿੱਖੀ ਉੱਤੇ ਮਾਰੂ ਹ਼ਮਲਾਵਰ ਦਸਮ ਗਰੰਥ)
ਦੇਹ ਸਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ ਸੁਭ ਕਰਮਨ ਤੇ ਕਬਹੂੰ ਨ ਟਰੋਂ ॥
O Goddess
Shiva, grant me this that I may not hesitate from performing good deeds.
ਨ ਡਰੋਂ ਅਰਿ ਸੋ ਜਬ ਜਾਇ ਲਰੋਂ ਨਿਸਚੈ ਕਰ
ਅਪਨੀ ਜੀਤ ਕਰੋਂ ।
I may not fear the
enemy, when I go to fight and assuredly I may win.
ਅਰੁ ਸਿਖ ਹੋਂ ਆਪਨੇ ਹੀ ਮਨ ਕੌ ਇਹ ਲਾਲਚ
ਹਉ ਗੁਨ ਤਉ ਉਚਰੋਂ।
I may give this
instruction to my mind and have this temptation that I may ever utter
Thy Praises O, Shiva Parbati goddess!
ਜਬ ਆਵ ਕੀ ਅਉਧ ਨਿਦਾਨ ਬਨੈ ਅਤ ਹੀ ਰਨ ਮੈ
ਤਬ ਜੂਝ ਮਰੋਂ ॥੨੩੧॥
When my life comes to
an end, then I may die fighting in the battlefield.231.
{ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਮਾਰਕੰਡੇ ਪੁਰਾਨੇ ਸ੍ਰੀ
ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਉਕਤਿ ਬਿਲਾਸ ਦੇਵ ਸੁਰੇਸ ਸਹਿਤ ਜੈਕਾਰ ਸਬਦ ਕਰਾ ਅਸਟਮੋ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ
ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ।8।}
ਨੋਟ:
ਕਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਹਿੰਦੂ ਮੱਤ ਦੇ ਗ੍ਰੰਥ ਮਾਰਕੰਡੇ ਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚੋਂ ਦੁਰਗਾ
ਦੇਵੀ ਦੇ 700 ਸ਼ਲੋਕਾਂ ਵਾਲ਼ੀ ਕਥਾ ਨੂੰ ਹੀ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਕਵੀ ਨੇ ਦੈਂਤਾਂ ਉੱਪਰ
ਸ਼ਿਵਾ ਦੇਵੀ ਪਾਰਬਤੀ ਦੁਰਗਾ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਵਜੋਂ ਉਸ ਤੋਂ ਬਰ ਮੰਗਿਆ ਹੈ।
ਸ਼ਿਵਾ ਇਸਤ੍ਰੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਿਖਾਰੀ ਨੇ ਇਸਤ੍ਰੀ ਲਿੰਗ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ਼
ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਲਿਖਾਰੀ ਲਿਖਦਾ ਹੈ :
ਛੰਦ ਨੰ.21- ਚੰਡੀ ਔਰਤ ਹੈ, ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਨਿਕਲ਼ਦੀ ਹੈ। ਨਿਕਸੀ ਤੋਂ
ਅਰਥ ਹੈ - ਬਾਹਰ ਆਈ, ਨਿੱਕਲ਼ੀ (ਇਸਤ੍ਰੀ-ਲਿੰਗ ਸ਼ਬਦ)। ਦੇਵ- ਦੇਵੀ ਸ਼ਿਵਾ, ਪਾਰਬਤੀ।
ਜੇ ਸ਼ਿਵਾ ਬੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਿਰਿਆ ‘ਨਿਕਸੀ’ ਦੇ ਥਾਂ ਲਿਖਾਰੀ
ਨੇ ‘ਨਿਕਸਿਆ’ ਲਿਖਣਾ ਸੀ।
ਕਿਤਕਿ ਦਿਵਸ ਬੀਤੇ ਤਹਾਂ ਨਾਵਨ ਨਿਕਸੀ ਦੇਵ
॥
After several days
goddess Parbati came to take a bath there.
ਬਿਧ ਪੂਰਬ ਸਭ ਦੇਵਤਨ ਕਰੀ ਦੇਵ ਕੀ ਸੇਵ
॥੨੧॥
All the gods,
according to the prescribed method, made obeisance to
her.21.
ਛੰਦ ਨੰ 22- ਚੰਡੀ (ਸ਼ਿਵਾ ਦੇਵੀ) ਹੈ, ਦੇਵਤਾ ਨਹੀਂ, ਮਾਤਾ ਹੈ।
ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਦੇਵਤੇ ਦੁਰਗਾ ਪਾਰਬਤੀ ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਕਰੀ ਹੈ ਹਕੀਕਤ ਮਲੂਮ ਖੁਦ ਦੇਵੀ ਸੇਤੀ ਲੀਆ ਮਹਖਾਸੁਰ
ਹਮਾਰਾ ਛੀਨ ਧਾਮ ਹੈ ॥
The gods told the goddess Parbati all their occurrences; saying that the
demon-king Mahikhasur had seized all their abodes.
ਕੀਜੈ ਸੋਈ ਬਾਤ ਮਾਤ ਤੁਮ ਕਉ ਸੁਹਾਤ ਸਭ
ਸੇਵਕ ਕਦੀਮ ਤਕ ਆਏ ਤੇਰੀ ਸਾਮ ਹੈ ॥
They said, “O mother
Parbati, You may do whatever pleases you, we have all come to seek your
refuge.
ਰਾਗੀ ਸਿੰਘੋ! ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਅਰਥ ਪੜ੍ਹ
ਲਓ। ਤੁਹਾਡੇ ਗਾਏ ਸਵੱਯੇ ਵਿੱਚ
‘ਸ਼ਿਵਾ’ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਹੈ, ਪਾਰਬਤੀ ਹੈ, ਦੁਰਗਾ ਹੈ, ਮਾਤਾ ਹੈ।
ਲਿਖਾਰੀ ਇੱਕ ਔਰਤ ਤੋਂ ਬਰ ਦੀ ਭਿੱਖਿਆ ਮੰਗਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਦਸਵੇਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਾਲ਼
ਜੋੜ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ, ਸਰਬੰਸ਼ ਦਾਨੀ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਜੀ
ਦੀ, ਇੱਕ ਦੇਵੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਗੋਡੇ ਟੇਕਣ ਵਾਲ਼ੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣਵਾਦੀ ਰਚਨਾ ਸੁਣਾ ਕੇ, ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਨੂੰ
ਘੱਟੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰੋਲ਼ੋ।
ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਦੇ ਆਖੇ ਲੱਗ ਕੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਰ ਨਾ ਵੇਚੋ, ਸਗੋਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਆਣੇ ਬਣ ਕੇ ਸਮਝਾ ਕੇ ਚੰਗੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਹੋਣ ਦਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਪਛਾਣੋ। ‘ਸਚ
ਕੀ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਣਾਇਸੀ ਸਚ ਕੀ ਵੇਲਾ’ ਕਹਿਣ ਵਾਲ਼ੇ ਸਾਹਿਬ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ
ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਸਿੱਖੀ ਧਾਰਨ ਕਰ ਕੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਹੇ ਬੋਲਾਂ ਨੂੰ ਅੱਖੋਂ ਓਹਲੇ ਕਰ ਕੇ
ਜੀਵਨ ਸਫ਼ਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ, ਨਾਸ਼ਵੰਤ ਮਾਇਆ ਜ਼ਰੂਰ ਬਹੁਤੀ ਮਿਲ਼ ਜਾਵੇਗੀ।
ਜੇ
ਕਿਸੇ ਪਾਠਕ ਨੇ ਕੁਮੈਂਟ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰਕੇ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
