ਏਨਾ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤਾ ਜ਼ੈਲ ਤੇ ਇੰਦਰਾ ਨੇ;
ਨਾਦਰ ਅਬਦਾਲੀ ਸਭ ਫਿੱਕੇ ਪੁਆ ਦਿੱਤੇ।
ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ, ਫ਼ਰਖ਼ਸੀਅਰ, ਮੀਰ ਮੰਨੂ,
ਜ਼ਕਰੀਆ ਖ਼ਾਨ ਜਿਹੇ ਜ਼ਾਲਮ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤੇ।

ਜ਼ੁਲਮ ਵੇਖ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਬ ਉਠਿਆ;
ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਰੂਹ ਕੁਰਲਾਈ ਏਦਾਂ।
ਲੇਖਾ ਕਰਾਂਗੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਜੀ;
ਹਜ਼ੂਰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਹੁੰ ਖਾਈ ਏਦ੍ਹਾਂ।
ਐਪਰ ਚੁੱਪ ਰਹੇ, ਸੂਹ ਨਾ ਨਿਕਲ ਜਾਵੇ;
ਕੰਮ ਸਾਡਾ ਨਾ ਕਿਤੇ ਹੋ ਕੱਚ ਜਾਵੇ।

ਕਿਧਰੇ ਗੱਲ ਨਾ ਪੁੱਜ ਜਾਏ ਮੁਖ਼ਬਰਾਂ ਤਕ;
ਤੇ ਮੋਤੀ ਨਹਿਰੂ ਦੀ ਪੋਤੀ ਨਾ ਬਚ ਜਾਏ।
ਕਿਧਰੇ ਕੱਚੜਾ ਕੰਮ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ;
ਕਿਧਰੇ ਬਿਨਾ ਅੰਜਾਮ ਨਾ ਅਸੀਂ ਮਰੀਏ।
ਕਿਧਰੇ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਵਾਂਗਰਾਂ ਅਸੀਂ ਐਵੇਂ;
ਵਾਧੂ ਸਾਂਡਰਸ ਲਈ ਨਾ ਫਾਹੇ ਚੜ੍ਹੀਏ।

ਜਦੋਂ ਦਿਸਿਆ ਹੋ ਜਾਊ ਕਾਮਯਾਬੀ;
ਸਿੰਘਾਂ ਏਸ ਨੂੰ ਸੀ ਕਾਰੇ-ਆਮ ਕੀਤਾ।
ਤਖ਼ਤ ਅਕਾਲ ਨੂੰ ਢਾਹੁਣ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਖ਼ਾਤਿਰ;
ਓਸ ਜ਼ਾਲਮ ਦਾ ਕੰਮ ਤਮਾਮ ਕੀਤਾ।
ਜਦੋਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਹੋ ਗਈ ਫ਼ਤਹਿ ਹਾਸਿਲ;
ਓਨ੍ਹਾਂ ਗੱਜ ਕੇ ਫ਼ਤਹਿ ਬੁਲਾ ਦਿੱਤੀ।
ਖ਼ੁਦ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਸਿਰਦਾਰ ਸ਼ਹੀਦ ਬਣਿਆ;
ਮੌਤ ਲਾਡਲੀ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿੱਤੀ।

ਜੋ ਬੇਅੰਤ ਸਿੰਘ ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦੇਣ ਦਿੱਤੀ;
ਸਦਾ ਖਾਲਸਾ ਜੀ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ।
ਭੁੱਲਣਾ ਕਦੇ ਨਾ ਇਹ ਮਹਾਨ ਸੇਵਾ ;
ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਯਾਦ ਆਬਾਦ ਰੱਖਣਾ।
ਨਾ ਹੀ ਭੁੱਲਣਾ ਕੇਹਰ ਸਿੰਘ ਵੀਰ ਤਾਈਂ;
ਆਪਣੇ ਸੱਕਿਆਂ ਤੋਂ ਵਧ ਪਿਆਰ ਦੇਣਾ।
ਜਦੋਂ ਗੱਲ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਛਿੜੇ ਯਾਰੋ;
ਇਨ੍ਹਾਂ ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇਣਾ।
(ਨਵੰਬਰ 1984)

ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਸ਼ਹੀਦ ਵੀਰੋ;
ਰਹਿੰਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤਕ ਰਹੇਗਾ ਨਾਂ ਤੁਹਾਡਾ।
ਤੁਹਾਡੀ ਸਾਖੀ ਤਵਾਰੀਖ਼ ਵਿਚ ਬੜੀ ਉਚੀ;
ਸਿੱਖ ਪੰਥ ‘ਚ ਉਚਾ ਮੁਕਾਮ ਤੁਹਾਡਾ।
ਜਦੋਂ ਇੰਦਰਾ ਨੇ ਪੰਥ ਦੇ ਖ਼ਾਤਮੇ ਲਈ;
ਧਾਰ ਨਾਦਰ ਦੁੱਰਾਨੀ ਦਾ ਰੂਪ ਲੀਤਾ।
ਲ਼ੱਖਾਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਭੇਜ ਕੇ ਤੇ;
ਸਿੰਘਾਂ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਪੀਤਾ।
ਬੱਚੇ, ਬੁੱਢੇ ਤੇ ਬੀਬੀਆਂ ਕੋਹ ਸੁੱਟੇ;
ਲੱਖੂ, ਯਾਹੀਏ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਮਾਤ ਕੀਤਾ;
ਧੀ ਜਵਾਹਰ ਦੀ, ਮੋਤੀ ਦੀ ਪੋਤਰੀ ਨੇ;
ਸਿੰਘਾਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਾਤ ਕੀਤਾ।

ਦੋ ਲੱਖ ਦਾ ਟਿੱਡੀ ਦਲ ਆਣ ਚੜ੍ਹਿਆ;
ਤੋਪਾਂ ਟੈਂਕਾ ਦੀ ਲਾਈਨ ਵੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ।
ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ‘ਤੇ ਚੌਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ;
ਬੰਬਾਂ ਗੋਲਿਆਂ ਦੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਪਾ ਦਿੱਤੀ।
ਐਪਰ ਡੇਢ ਸੌ ਸਿੰਘਾਂ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ;
ਭਾਰਤੀ ਫ਼ੌਜ ਦੀ ਹੋਸ਼ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤੀ।
ਸ਼ਵਾ ਲੱਖ ਨਾਲ ਇਕ ਦੇ ਲੜਨ ਵਾਲੀ;
ਗੱਲ ਫੇਰ ਸੱਚ ਕਰ ਦਿਖਾ ਦਿੱਤੀ।

ਭਿੰਡਰਾਂ ਜਥਾ ਤੇ ਨਾਗੋਕੇ ਜਥੇ ਨੇ ਵੀ;
ਖ਼ੂਬ ਕਾਫ਼ਰਾਂ ਦੇ ਆਹੂ ਲਾਹੇ ਓਨ੍ਹਾਂ।
ਇਕ-ਇਕ ਨੇ ਕਈ-ਕਈ ਸੌ ਮਾਰੇ;
ਵੈਦਯ ਸੁੰਦਰਜੀ ਖ਼ੂਬ ਦੁੜ੍ਹਾਏ ਓਨ੍ਹਾਂ।
ਚੌਕ ਮਹਿਤੇ ਦੇ ਬਾਬੇ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਨੇ;
ਗੜ੍ਹੀ ਚਮਕੌਰ ਨੂੰ ਫੇਰ ਦੋਹਰਾ ਦਿੱਤਾ।
ਜਥੇਦਾਰ ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਖੇਮਕਰਨੀ;
ਵੈਰੀ ਸਫ਼ਾਂ ਵਿਚ ਮਾਤਮ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤਾ।

ਸੁਬੇਗ ਸਿੰਘ ਜਰਨੈਲ ਨੇ ਸ਼ਾਨ ਰੱਖੀ;
ਸਦੀ ਅਠ੍ਹਾਰਵੀਂ ਦੇ ਦਿਨ ਲਿਆ ਦਿੱਤੇ।
ਬਬਰਾਂ, ਪਾੜ੍ਹਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪਲਾਟੂਨਾਂ ਨੇ ਵੀ;
ਦੁਸ਼ਮਣ ਸੈਂਕੜੇ ਪਾਰ ਬੁਲਾ ਦਿੱਤੇ।

ਉਪਕਾਰ ਕੌਰ ਦੇ ਜਥੇ ਨੇ ਗਿਣ ਗਿਣ ਕੇ;
ਜ਼ਾਲਮ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਨੂੰ ਗੋਲੇ ਦਾਨ ਕੀਤੇ।
ਸੁਰ ਸਿੰਘ, ਸਾਂਙਨਾ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਸੂਰਿਆਂ ਵੀ;
ਧਰਮ ਯੁੱਧ ‘ਚ ਪੂਰੇ ਅਰਮਾਨ ਕੀਤੇ।

ਇਕ ਪਾਸੇ ਤਾਂ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਕਾਂਗ ਹੈਸੀ;
ਫਿਰ ਵੀ ਡੇਢ ਸੌ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਨ ਰੱਖੀ।
ਜਦੋਂ ਤੀਕ ਸੀ ਸੁਆਸ ਉਹ ਲੜੇ ਡੱਟ ਕੇ;
ਫੇਰ ਗੁਰੁ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ‘ਚ ਜਾਨ ਰੱਖੀ।
ਸਿੰਘਾਂ ਡੇਢ ਸੌਆਂ ਨੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਾਫ਼ਰਾਂ ‘ਚੋਂ;
ਜਦੋਂ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਝਟਕਾ ਦਿੱਤੇ।
ਖਿਝੀ ਸੜੀ ਹੋਈ ਡੈਣ ਨੇ ਹੁਕਮ ਦੇ ਕੇ;
ਟੈਂਕ ਗੁਰੁ ਦਰਬਾਰ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੇ।

ਚੁੱਕੀ ਲਾਇਬਰੇਰੀ, ਸਾੜਿਆ ਤੋਸ਼ੇਖਾਨਾ;
ਦਫ਼ਤਰ ਦਲ ਤੇ ਕਮੇਟੀ ਵੀ ਸਾੜ ਦਿੱਤੇ।
ਸਵਾ ਸੌ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਹੋਰਨਾਂ ਵਿਚ;
ਸਿੰਘ ਕਈ ਬੇਦੋਸ਼ ਸੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ।

ਸੁੰਦਰਜੀ ਤੇ ਵੈਦਯ ਹੁਕਮ ਦੇ ਕੇ;
ਫ਼ੌਜੀ ਪਿੰਡਾਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੇ।
ਚੁਣ-ਚੁਣ ਘਰਾਂ ਚੋਂ ਨੌਜਵਾਨ ਬਾਂਕੇ;
ਸਿੰਘ ਸੈਂਕੜੇ ਸ਼ੂਟ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੇ।