ਹੁਣ
ਉਪਰਲੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਸਾਬਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ
ਨਾ ਤਾਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਤੇ
ਨਾ ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ
ਕਿਸੇ ਅਸਥਾਨ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ 'ਚ ਆਏ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝੇ ਬਗੈਰ, ਅਸੀਂ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸਥਾਨਾਂ ਨਾਲ ਰਲ਼ਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਲੁੱਟ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਬੇਸਮਝ ਗਾਉਣ
ਵਾਲਾ ਤਬਕਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਗੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਜਦੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਬਦਾਂ ਦਾ ਗਾਇਨ
ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੈਸਟਾਂ/ਸੀਡੀਆਂ 'ਤੇ ਫੋਟੋ ਛਾਪ ਕੇ ਵੇਚੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ
ਸਿੱਖ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁਣ ਕਰਕੇ ਲੁੱਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਸਾਡਾ ਮਕਸਦ
ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਗਲਤ ਬਿਆਨੀ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ। ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ
ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਾਡਾ ਕੇਂਦਰੀ ਅਸਥਾਨ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਾਡੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਗੂੜ੍ਹਾ ਸੰਬੰਧ
ਹੈ, ਪਰ ਅਸਥਾਨ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਥੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦਾ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜਿੱਥੇ ਹੈ, ਤੇ ਉੱਥੇ ਗੁਰਮਤਿ ਦੀ ਵੀਚਾਰ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ,
ਉਹੀ ਥਾਨ ਸੁਹਾਵਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਥਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨਹੀਂ, ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਮਹੱਤਤਾ
ਜ਼ਰੂਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ 'ਚ ਜਦੋਂ ਅੱਜ ਦੇ
ਮਸੰਦਾਂ ਵਰਗੇ ਬੇਗੈਰਤਾਂ ਦਾ ਬੋਲਬਾਲਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਨੂੰ
ਅੰਦਰ ਵੜਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਇਸ ਅਸਥਾਨ 'ਤੇ
ਆਉਣ ਦਾ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਜੋ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਕਿਸੇ
ਅਸਥਾਨ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਗੁਰੂ ਦੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ,...
ਪਰ ਅੱਜ ਇਹ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਕਦੀ ਸਰੋਵਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ, ਕਦੇ
ਅਰਦਾਸ ਦੇ ਨਾ 'ਤੇ, ਕਦੇ ਦੁਖ ਭੰਜਨੀ ਬੇਰੀ, ਕਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ... ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
ਕਰਾਮਾਤੀ ਚੱਕਰਾਂ 'ਚ ਪਾ ਕੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰੱਖਣਾ ਹੀ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਤੇ ਆਮ ਰਾਗੀ
/ ਢਾਡੀ ਦਾ ਹੁਣ ਅਹਿਮ ਕਾਰਜ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਕਦੇ ਬਾਬੇ, ਕਦੇ ਕਾਲੀ, ਕਦੀ ਜਲੂਸ, ਕਦੀ ਸ਼ਸਤਰਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ,
ਕਦੇ ਕੜਾਹ ਖਾਣਾ ਭਾਈ, ਕਦੇ ਭੁੱਖ ਹੜਤਾਲ, ਕਦੇ ਬਿਮਾਰੀ ਠੀਕ ਹੋਣ ਦੇ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ
ਡਰਾਮੇ... ਸਭ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜਕੇ,
ਦਿਖਾਵੇ ਤੇ ਕਰਾਮਾਤਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੇ ਹੀਲੇ ਨੇ।
ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਸਿੱਖ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਆਪ ਗੁਰਬਾਣੀ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ, ਸਮਝਦੇ ਤੇ ਵੀਚਾਰ ਕੇ ਨਹੀਂ
ਚਲਦੇ, ਇਹ ਲੁੱਟ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਗੁਰੂ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਚਲਦਾ
ਰਹੇਗਾ... ਆਪ ਸਿਆਣੇ ਬਣੋ...
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਖੜੇ ਹਨ,
ਕੋਈ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਦੇਖਕੇ ਵੀਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦਰਵੇਸ਼ ਫਿਲਾਸਫਰ ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ, ਕਈ ਵਾਰ ਅੱਕੇ ਅਤੇ
ਉਦਾਸ ਮੁਦਰਾ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨੀ ਗਿਆਨ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਤੁਕਾਂ
ਬਿਆਨਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਸਨ -
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿੱਖ ਅਕਲ ਦੇ ਪੱਕੇ ਵੈਰੀ।
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਸਮਰੱਥ ਜਿਹਨੇ ਵੱਸ ਕੀਤੇ ਜ਼ਹਿਰੀ।
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿੱਖ ਅਕਲ ਕੇ ਨਿਕਟ ਨਾ ਜਾਇ ਹੈਂ।
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਸਮਰੱਥ ਬੈਠ ਇਨੈ ਸਮਝਾਏ ਹੈਂ।
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿੱਖ ਮਰਿਖ (ਝੋਟਾ) ਸਮ ਖੌਰੂ ਪਾਵੈ।
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਸਮਰੱਥ ਨੱਥ ਇਨੈ ਰਾਜ ਬਹਾਵੈ।
ਕੀ ਇਹ ਸਹੀ ਨਹੀਂ? ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਸੋਚਣਾ !!!
ਜੇ
ਕਿਸੇ ਪਾਠਕ ਨੇ ਕੁਮੈਂਟ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰਕੇ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
