ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਤੇ ਸਾਡਾ
ਦੋਗਲਾਪਣ (ਨਿੱਕੀ ਕਹਾਣੀ) ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਾਈਸਨ
ਧਨ ਪਿਰੁ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਬਹਨਿ ਇਕਠੇ ਹੋਇ ॥ ਸੋ
ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ॥ " ਜਿਉ
ਜੋਰੂ ਸਿਰਨਾਵਣੀ ਆਵੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥ ਜੂਠੇ ਜੂਠਾ ਮੁਖਿ ਵਸੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥ "
ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ : ਹੈਂ ? ਇਹ ਕੀ ਅਨਰਥ ਕਰਦੇ ਨੇ ਇਹ ਅਨਪੜ੍ਹ ? ਇੱਕ ਤੁੱਕ
ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਤੋੜ ਮਰੋੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੱਖ ਵਿਚ ਕਰ ਲਿਆ ! ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਪੜੋ ਤੇ ਵਿਚਾਰੋ
" ਜਿਉ ਜੋਰੂ ਸਿਰਨਾਵਣੀ ਆਵੈ
ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥ ਜੂਠੇ ਜੂਠਾ ਮੁਖਿ ਵਸੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥ ਸੂਚੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਹਨਿ ਜਿ
ਪਿੰਡਾ ਧੋਇ ॥ ਸੂਚੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥ "
ਹੁਣ ਕਰੋ ਇਸ ਦੇ ਅਰਥ !
ਆਓ, ਅਸੀਂ ਮਿਲ ਕੇ ਤਕੜੇ ਹੋਈਏ ਤੇ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਵੱਲੋਂ ਬਕਸ਼ੇ ਹੱਕ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਮੋੜ ਲੈ ਆਈਏ !
ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਖੌਤੀ ਧਰਮੀਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਦੁਵਾਈਏ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਜੋ ਕੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਆਸਤ
ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕਰ ਕੇ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ ! ਆਓ ਇੱਕ ਹਮਲਾ ਮਾਰੀਏ ਜਦੋਂ ਇਸਤਰੀ ਰੂਪੀ ਆਤਮਾ
ਇਸਤਰੀ ਰੂਪ ਵਿਚ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਕੰਤ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਵੇਗੀ ਤੇ ਵੇਖਣਾ ਪਰਮਾਤਮਾ
ਆਪਣੇ ਨਿਆਰੇ (ਮਰਦ-ਇਸਤਰੀ) ਖਾਲਸੇ ਉੱਤੇ ਨਿਹਾਲ ਹੋਵੇਗਾ!ਆਵਹੁ ਭੈਣੇ ਗਲਿ ਮਿਲਹ ਅੰਕਿ ਸਹੇਲੜੀਆਹ ॥ ਮਿਲਿ ਕੈ ਕਰਹ
ਕਹਾਣੀਆ ਸੰਮ੍ਰਥ ਕੰਤ ਕੀਆਹ ॥ ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਸਭਿ ਗੁਣ ਅਉਗਣ ਸਭਿ ਅਸਾਹ ॥੧॥
ਪਿੱਛੇ
ਨੂੰ ਹੱਟ ਜਾ ਬੀਬੀ, ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਜਨਾਨੀਆਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪਾਲਕੀ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕ
ਸਕਦੀਆਂ, ਇਹ ਮਰਿਆਦਾ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਹੈ ! ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੰਸ ਰੂਪੀ ਚਿੱਟੇ
ਬਗੁਲੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਧੱਕਾ ਮਾਰ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ
!