ਦੋ
ਸਾਲ ਤਕ ਕੋਈ ਤਾਰੀਖ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਖੰਡ ਪਾਠ ਦੀ ! ਕਹੋ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਕੋਈ ਤਾਰੀਖ ਦੇ
ਦੇਵਾਂ ? (ਰਜਿਸਟਰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੋਈਆਂ ਭਾਈ ਹਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ)
ਹਰਜੱਸ ਸਿੰਘ : ਕੋਈ ਜਲਦੀ ਦਾ ਕੰਮ
ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ? ਭੇਟਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕੁਛ ਵਾਧੂ ਲੱਗ ਜਾਵੇ !
ਹਰਪਾਲ ਸਿੰਘ : (ਇਥੇ-ਉਥੇ ਵੇਖ ਕੇ)
ਕੱਲ ਹੀ ਇੱਕ ਪਾਠ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਹੋਣੀ ਹੈ, ਕਹੋਗੇ ਤੇ ਉਸਦੀ ਅਰਦਾਸ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਮ ਦੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ
! ਬੱਸ, ਭੇਟਾਂ ਗਿਆਰਾਂ ਹਜਾਰ ਹੋਵੇਗੀ ! ਵਰਨਾ ਦੋ ਸਾਲ ਭੁੱਲ ਜਾਓ ! ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਲਾਈਨ ਲੱਗੀ
ਹੈ ਇਸ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਪਾਠ ਰਖਵਾਉਣ ਲਈ !
ਹਰਜੱਸ ਸਿੰਘ : ਰੇਡੀ-ਮੇਡ ਪਾਠ ?
ਕੋਈ ਸੁਣਨਾ ਨਹੀਂ ? ਕੋਈ ਸਮਝਣਾ ਨਹੀਂ ? ਕੋਈ ਪਾਠ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ? ਸਿਧਾ ਫਲ !! (ਪੈਸੇ ਦਿੰਦਾ
ਹੈ)
ਹਰਪਾਲ
ਸਿੰਘ : (ਪੈਸੇ ਗਿਣਦੇ ਹੋਏ) ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ! ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ “ਜਰੂਰਤ-ਮੰਦ ਲੋਕਾਂ
ਵਾਸਤੇ” ! ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਆਰਡਰ ਅਜੇ ਬਾਕੀ ਹਨ ! ਜਾਓ, ਕਲ ਅਰਦਾਸ ਵੇਲੇ ਆ ਜਾਣਾ !
(ਹਸਦਾ ਹੈ)
{ਮੰਤਰ ਜਾਂ ਹਵਨ ਵਾਂਗ ਪਾਠ ਦਾ ਫਲ ਵੰਡਦੇ ਵੇਖ ਕੇ ਹਰਜੱਸ ਸਿੰਘ ਦੇ
ਨਾਲ ਗਏ ਖੁਸ਼ਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਦਿਲ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ! ਜਿਸ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਪਾਠ ਨੂੰ ਸੁਣ, ਸਮਝ ਕੇ
ਮਨੁਖ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਹਿਣੀ-ਸਹਿਣੀ ਤੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਸੀ, ਓਹੀ ਪਾਠ ਅੱਜਕਲ ਵਪਾਰ, ਦਿਖਾਵਾ ਤੇ
ਰਸਮ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ !}
ਖੁਸ਼ਵੰਤ ਸਿੰਘ (ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ) :
ਪੁਜਾਰੀ ਸ਼ਰੇਣੀ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਅਤੇ ਪੋਸ਼ਾਕ ਤੇ ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ, ਪਰ ਆਮ
ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਵਹਿਮਾਂ-ਭਰਮਾਂ ਤੇ ਡਰਾਵੇ ਨਾਲ ਉੱਲੂ ਬਣਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਉੱਲੂ ਸਿਧਾ ਕਰਨਾ ਇਹ ਇੱਕ
ਪੁਰਾਣੀ ਖੇਡ ਹੈ, ਜੋ ਹਜਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬਦਲੀ ਨਹੀਂ !
ਹਰਪਾਲ ਸਿੰਘ : ਕੁਛ ਬੋਲਿਆ ਤੁਸੀਂ
ਵੀਰ ਜੀ ?
ਖੁਸ਼ਵੰਤ ਸਿੰਘ : ਨਹੀਂ ! ਮੈਂ ਕੁਛ
ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ! ਤੁਸੀਂ ਖੇਲਦੇ ਰਹੋ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਨਾਲ! (ਆਪਣੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦਾ ਹੈ)
