Main News Page

ਅੱਖਰੀਂ ਨਾਮ ਅੱਖਰੀਂ ਸਾਲਾਹ ਅੱਖਰੀਂ ਗਿਆਨ ਗੀਤ ਗੁਣ ਗਾਹ।
ਅੱਖਰੀਂ ਲਿਖਣ ਬੋਲਣ ਬਾਣ ਅੱਖਰੀਂ ਸਿਰ ਸੰਜੋਗ ਵਿਖਾਣ।
ਜਿਨ ਇਹ ਲਿਖੇ ਤਿਸ ਸਿਰ ਨਾਂਹੀ ਜਿਵ ਫੁਰਮਾਹੀ ਤਿਵ ਤਿਵ ਪਾਂਹੀਂ।

ਉਪਰੋਕਤ ਸਲੋਕ ਦਾ ਭਾਵ ਇਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਆਖੇ ਹੋਏ ਸਬਦਾਂ ਦਾ ਭਾਵ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਸਮੱਰਥਾ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਜਦ ਕੋਈ ਸਬਦ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਦੂਸਰਾ ਮਨੁੱਖ ਉਹ ਸਬਦ ਆਖਣ ਸਮੇਂ ਉਸ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਦੂਸਰਾ ਵਿਅਕਤੀ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਖੁਦ ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ ਉਹੀ ਸਬਦ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਸਮੇਂ ਦੂਸਰੀ ਥਾਂ ਤੇ ਉਸੇ ਭਾਵ ਅਰਥ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਪੰਕਤੀ, ਸਬਦ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤ ਧੁਨ ਚੇਲਾ , ਦੇ ਅਨਸਾਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਬੋਲੇ ਗੁਰੂ ਰੂਪ ਸਬਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੁਰਤੀ ਅਤੇ ਧੁਨ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਚੇਲੇ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਭਾਵ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਚੇਲੇ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਸੋਚ ਹੀ ਅਸਲ ਅਰਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਸਮੇਂ ਇਹ ਵੀ ਦੇਖਣਾਂ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸੁਰਤੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜਾਂ ਚੜ ਰਹੇ ਚੜਾਵੇ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਨ੍ਹੀਂ ਜਾਂ ਕਿਧਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਰੂਪ ਅਮੀਰ ਗਰੀਬ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਰਹੀ। ਦੂਸਰੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਧੁਨ ਸਹਜ ਵਾਲੀ ਹੈ ਜਾਂ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀ ਜਾਂ ਠੱਗੀ ਵਾਲੀ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਧਾਰਮਿਕ ਸਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਸਮੇਂ ਹਥਿਆਰ ਦਾ ਰੂਪ ਹੀ ਬਣਾਂ ਲੈਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਹੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਅੱਖਰ "ਜਿਨ ਇਹ ਲਿਖੇ ਤਿਸ ਸਿਰ ਨਾਂਹੀ । ਜਿਵ ਫੁਰਮਾਂਹੀ ਤਿਵ ਤਿਵ ਪਾਂਹੀਂ॥ ਸੋ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਉੱਪਰ ਵੀ ਨਿਰਭਰ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸਮੱਰਥਾ ਕਿੰਨੀ ਅਤੇ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਹੈ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਮਨੁੱਖੀ ਧਰਾਤਲ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਧੜੇ ਦੀ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਨਾਂਹੀ ਇਹ ਕਿਸੇ ਕੌਮ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਘੇਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਰਹਿ ਕੇ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ । ਜਦ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਇਸ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਨਾਂ ਥੱਲੇ ਵੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਵੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਅਧੂਰੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਨੁਸਾਰ ਹਿੰਦੂ ਅੰਨਾਂ ਤੁਰਕੂ ਕਾਣਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਭਾਵ ਅਨੁਸਾਰ ਮਨੁੱਖ ਜਦ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਵਿਸੇਸ ਸੰਸਾਰੀ ਧੜੇ ਜੋ ਸਿੱਖ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਸਾਈ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋ ਕੇ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦਾ ਜਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਤੱਕ ਉਸਦਾ ਗਿਆਨ ਅਧੂਰਾ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਅੰਨੇ ਜਾਂ ਕਾਣੇ ਵਾਲਾ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ।

ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਦਹ ਦਿਸ ਧਾਵਤ ਜਾਂ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਚਹੁੰ ਵਰਣਾਂ ਕੋ ਸਾਂਝਾਂ ਅਤੇ ਸਗਲ ਸੰਗ ਹਮਕੋ ਬਣਿ ਆਈ ਦੀ ਭਾਵਨਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੀਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਅਰਥ ਝੂਠੇ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥ ਦੇ ਅਰਥ ਜਦ ਤੱਕ ਬਰਹਿਮੰਡ ਦੇ ਲੈਵਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਜਿਹੜੇ ਵੀ ਪਰਚਾਰਕ ਵਿਦਵਾਨ ਜਦ ਤੱਕ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਅਰਥ ਕਿਸੇ ਕੌਮੀ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਖੜਕੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਦ ਤੱਕ ਉਹ ਅਰਥਾਂ ਦੇ ਅਨੱਰਥ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਹਮੇਸਾਂ ਸੰਸਾਰ ਜਾਂ ਬਰਿਹਮੰਡ ਦੇ ਲੈਵਲ ਉਪਰ ਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਰਾਜਸੱਤਾ ਆਪਣੇ ਗੁਲਾਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਮੇਸਾਂ ਹੀ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੌਮੀ ਜਾਂ ਵਿਸੇਸ ਦੁਨਿਆਵੀ ਧੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਅਧੀਨ ਹੀ ਕਰਵਾਉਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਾੜੋ ਅਤੇ ਰਾਜ ਕਰੋ ਦੀ ਨੀਤੀ ਜੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਅਖੌਤੀ ਗੁਲਾਮ ਪਰਚਾਰਕ ਭ੍ਰਿਸਟ ਰਾਜਸੱਤਾਵਾਂ ਲਈ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇ। ਇਹਨਾਂ ਗੁਲਾਮ ਭ੍ਰਿਸਟ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਅਤੇ ਪਰਚਾਰਕਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਸੱਤਾ ਦੀ ਪੁਸਤ ਪਨਾਹੀ ਹਾਸਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਖੁਦ ਪੜਨ ਲਈ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਖੁਦ ਪੜਦਾ ਹੈ ਨਿਸਕਾਮ ਹੋਕੇ ਤਦ ਉਸਨੂੰ ਅਰਥ ਖੁਦ ਹੀ ਸਮਝ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਗੁਰਬਾਣੀ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅਰਥ ਆਪ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਰਮਜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਸੋ ਇਸ ਲਈ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਵਾਲਾ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਖੁਦ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥਾਂ ਦਾ ਪਾਠ ਬੋਧ ਕਰਨ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਵਿਦਿਆ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਮੱਦਦ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇਸ ਤਰਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰੰਥਾਂ ਦੇ ਨਾ ਸਮਝ ਆਏ ਹਿੱਸੇ ਲਈ ਮੱਦਦ ਲੈ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਪਰ ਨਿਰਭਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਤੇ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸ਼ੀਂ ਕਿਹੜਾ ਦਰਜਾ ਨਤੀਜੇ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਸਮੱਰਥਾ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਨਤੀਜਾ ਹਾਸਿਲ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਤਰਾਂ।

ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਪੱਖੋਕਲਾਂ
ਫੋਨ: 94177 27245