Share on Facebook | ||
ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ
ਗਵਾਇਆ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਉਪਦੇਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਅਰੰਭਤਾ ਦੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਹਸਤੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਹੈ। ਸਲੋਕ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪਹਿਲੀ ਪਉਣੀ ਵਿਚ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਹੋ ਰਹੇ ਅਡੰਬਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਦੇ ਮਹਾਨ ਸਿਧਾੰਤ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਚਲਣ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿੜ ਕਰਵਾਇਆ ਹੈ। ਧਰਮ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਿਚ ਹੋ ਰਹੇ ਪਖੰਡਾਂ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਭੁਖੇ ਰਹਿ ਕੇ ਭਗਤੀ ਕਰਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ: ਭੁਖਿਆ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੀ ਜੇ ਬੰਨਾ ਪੁਰੀਆ ਭਾਰ ॥ ਪੰਨਾ 1 ਹਿੰਦੂ ਮਤ ਵਿਚ ਇਹ ਗੱਲ ਆਮ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਵੀਰ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਦੀ ਭਗਤੀ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਅੰਨ, ਜਲ ਆਦਿਕ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਹੈ ਕਿ ਏਸਾ ਕਰਣ ਨਾਲ ਤੁਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਸ਼ਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਿਆਂ ਸਾਰਿਆਂ ਬਖਸ਼ਸ਼ਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੁੰ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਇਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈ ਭੀ ਇਦਾ ਦਾ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਰਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਰਮਜਾਨ ਦੇ ਮਹੀਨੇ (ਜੋ ਇਸਲਾਮ ਵਿਚ ਇਕ ਪਵਿਤਰ ਮਹੀਨਾ ਮਨਿਆ ਜਾੰਦਾ ਹੈ) ਵਿਚ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਅੰਨ ਜਲ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਕਰਣ ਵਿਚ ਰੁਝ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੱਤਾਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਅੰਨ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਨੂੰ ਖੂਸ਼ ਜਾਂ ਰਾਜੀ ਕਰਣ ਦਾ ਇਹ ਇਕ ਅਸਾਨ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਲੀਵ ਜੁੜ ਜਾੰਦੀ ਹੈ। ਲੇਕਿਨ ਗੁਰਮਤਿ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਭੀਖਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਭੀਖ ਪ੍ਰਭ ਪਾਇ ॥ ਭੂਖੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੋਵੈ ਅੰਨੁ ਖਾਇ ॥ ਗੁਰਸਿਖ ਪ੍ਰੀਤਿ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਆਘਾਇ ॥1॥ ਪੰਨਾ 164 ਗੁਰਮਤਿ ਸਿਧਾੰਤ ਮੁਤਾਬਿਕ ਭੂਖੇ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਤਾਂ ਅੰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਸਦਾ
ਧਿਆਨ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਅੰਨ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ ਨਾ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇਸ਼ਟ। ਦੂਨਿਆਵੀ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰਿਆ ਨਾ
ਹੋਣ ਤੇ ਮਨੂਖ ਦਾ ਧਿਆਨ ਆਪਣਿਆਂ ਲੌੜਾਂ ਵੱਲ ਹੀ ਰਹੇਗਾ। ਉਹ ਸਹਿਜਤਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭੂ ਪਰਮਾਤਮਾਂ ਨਾਲ
ਨਹੀਂ ਜੂੜ ਸਕੇਗਾ। ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਭੂਖੇ ਰਹਿ ਕੇ ਭਗਤੀ ਕਰਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ
ਮੁਤਾਬਿਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਰਜਾ (ਹੁਕਮ) ਵਿਚ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਣਾ ਹੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਹੈ। ਛੋਡਹਿ ਅੰਨੁ ਕਰਹਿ ਪਾਖੰਡ ॥ ਨਾ ਸੋਹਾਗਨਿ ਨਾ ਓਹਿ
ਰੰਡ ॥ ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖਈ ਜਿਨੀ ਸਚੋ
ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥ ਕਿ ਅੰਨ ਛਡੜਾ ਧਰਮ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਇਹ ਤਾਂ ਮਨ ਦੀ ਅਗਿਆਨਤਾ ਹੈ ਕਿ ਅੰਨ ਛਡੜ ਨਾਲ ਰੱਬ ਮਿਲ ਪਵੇਗਾ। ਜੇ ਅੰਨ ਛਡੜ ਨਾਲ ਰੱਬ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਬਥੇਰੇ ਖਿਤੇ ਐਸੇ ਹਨ ਜਿਥੇਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅੰਨ ਨਸੀਬ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਮਿਲ ਪਵੇਗਾ। ਜਦਕਿ ਧਰਮ ਦਾ ਮੁਖ ਵਿਸ਼ਾ ਕੁੜਿਆਰ ਤੋ ਸਚਿਆਰ ਹੋਣਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਭੁਖ ਦੇ ਕਰਮਕਾੰਡ ਵਿਚ ਫੱਸ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮਾਨਸਿਕ ਧਾਰਮਕ ਅਜਾਦੀ ਨੂੰ ਭੁਖ ਦੀ ਵਾਸਨਾ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਬਨਾਣਾ। ਮਾਨਸਿਕ ਗੁਲਾਮੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਮਨੁਖ ਕਿਤਨੀ ਕੁ ਆਪਣੀ ਸੁਰਤ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ ਜੋੜ ਸਕਦਾ ਹੈ ਇਸਦਾ ਅੰਦਾਜਾ ਇੱਕ ਧਾਰਮਕ ਮਨੂਖ ਨੂੰ ਖੂਬ ਹੁਂਦਾ ਹੈ। ਅੰਨ ਖਾਣ ਨਾ ਖਾਣ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿਚ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਸ੍ਰੀ ਰਾਗ ਦੇ ਇਸ ਪਾਵਨ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਬਸੁਰਤ ਸਮਝਾੰਦੇ ਹਨ:- ਸਭਿ ਰਸ ਮਿਠੇ ਮੰਨਿਐ ਸੁਣਿਐ
ਸਾਲੋਣੇ ॥ ਖਟ ਤੁਰਸੀ ਮੁਖਿ ਬੋਲਣਾ ਮਾਰਣ ਨਾਦ ਕੀਏ ॥ ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਸਭ ਤੁ ਖਾਣ ਵਿਚ ਪਰਹੇਜ ਕਰਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਆਤਮਕ
ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਵੇਂ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆ ਕਰਮਾਂ ਤੋ ਭੀ ਪਰਹੇਜ ਕਰਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ ਜਿਸ
ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਆਤਮਿਕ ਜੀਵਨ ਲੁਟਿਆ ਜਾਵੇਂ। ਸਾਨੂੰ ਅੰਨ ਛੱਡ ਕੇ ਪ੍ਰਭੂ ਭਗਤੀ ਦਾ ਕਰਮਕਾੰਡ ਨਹੀਂ ਕਰਣਾ
ਚਾਹੀਦਾ, ਬਲਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਲਈ ਆਪਣੇ ਅਚਾਰ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਮੈਲ ਨੂੰ ਨਾਮ ਦੇ ਸਾਬੂਣ
ਨਾਲ ਧੋ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾਂ ਦੇ ਚਰਣਾਂ ਵਿਚ ਸੁਰਤ ਜੋੜਿਐ ਤਾਂਹਿ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਥਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਸਕੇਗੀ। |
|
|
Disclaimer: Khalsanews.org does not necessarily endorse the views and opinions voiced in the news / articles / audios / videos or any other contents published on www.khalsanews.org and cannot be held responsible for their views. Read full details.... |